Άρωμα λεμόνι

Ήπια δυο στάλες βροχή κι ύστερα έβρεξα
το πρόσωπο.
Βγήκα χωρίς ομπρέλα.
Ήθελα έτσι να γευτώ τη δροσιά σ' όλο μου το κορμί.
Στάθηκα κάτω απ τη ροδιά.
Ρόδια σπασμένα παντού γύρω απ τα πόδια μου
είχαν ματώσει  τον κήπο σου.
Ο τόπος μύριζε λεμόνι.
΄Έκοψα ένα και το βαλα στην τσέπη της πορτοκαλί
ζακέτας μου.
Όλο το χειμώνα έμεινε εκεί.
Κι ήρθε ξανά το καλοκαίρι. Κι εγώ σαν την φόρεσα ξανά
σε αγκάλιασα μέσα σ αρώματα και αναμνήσεις.
Άγουρος και τούτος ο Ιούλης.
Όπως το πρώτο μας φιλί. Θυμάσαι;
Μύριζε Πάρνηθα και φρέσκο χιόνι...


Μαρία Νικολάου