Μπήκαμε στο δωμάτιο.
Οι τουλίπες στον τοίχο γλυστρούσαν απαλά το ροζ
χρώμα τους.
Στο μπαλκόνι η κίτρινη καρέκλα περίμενε υπομονετικά.
Ξάπλωσες στα λευκά σεντόνια και περίμενες τον έρωτα.
Το φιλί σου... Αχ αυτό το φιλί σου...
Μέλι κι αλάτι άλλοτε που δάγκωνε τα νωπά χείλη μου.
Σκέπασα το γυμνό κορμί σου να μην μου κρυώσεις.
Εδώ είμαι σου ψιθύρισα.
Δεν φεύγω. Κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε στο άπειρο.
Στη θάλασσα που τόσο αγαπάς.
Στα μάτια μου που στην θυμίζουν...
Εδώ είμαι.
Δίπλα σου, να ξεδιψώ αγάπη κι άγουρο κεράσι.
Μαρία Νικολάου
Οι τουλίπες στον τοίχο γλυστρούσαν απαλά το ροζ
χρώμα τους.
Στο μπαλκόνι η κίτρινη καρέκλα περίμενε υπομονετικά.
Ξάπλωσες στα λευκά σεντόνια και περίμενες τον έρωτα.
Το φιλί σου... Αχ αυτό το φιλί σου...
Μέλι κι αλάτι άλλοτε που δάγκωνε τα νωπά χείλη μου.
Σκέπασα το γυμνό κορμί σου να μην μου κρυώσεις.
Εδώ είμαι σου ψιθύρισα.
Δεν φεύγω. Κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε στο άπειρο.
Στη θάλασσα που τόσο αγαπάς.
Στα μάτια μου που στην θυμίζουν...
Εδώ είμαι.
Δίπλα σου, να ξεδιψώ αγάπη κι άγουρο κεράσι.
Μαρία Νικολάου
Καλορίζικο το καινούριο σου μπλοκ. ''Εδώ είμαι σου ψυθίρισα δεν φεύγω''. Εύχομαι να μείνεις πλάι του για πάντα και να' σαι ευτυχισμένη. Μου άρεσε πολύ Μαρία μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή